fbpx

Ժամկետը՝ 7 օր

Պրեմիերա1991թ.

Բեմադրող օպերատոր` Ա. Մելքումյան
Բեմադրող և զգեստների նկարիչ՝ Ե. Սարգսյան
Կոմպոզիտոր` Ա. Քարթալյան
Արտադրությունը՝ «ԵՐԿԱԹ» Պրոդաքշնի

Դերերում

Գլխավոր դերերում՝ Աշոտ Ադամյան և Նորա Արմանի։

Հեղինակ

Արա Երնջակյան 
Սցենարի հեղինակ և ռեժիսոր

Տղամարդ և կին։ Նրանց հանդիպումը։ Չկայացած սեր և բաժանում։ Մաշված մի պատմություն, որը կատարվում է փլուզվող քաղաքի ֆոնի վրա։ Քաղաք, ուր գալիս են զինվորներ ու կեղծ մարգարեներ։ Ամեն ինչ վերածվում է խեղկատակության…
Սերը միայն կարող է փրկել:
Դե ինչ, Երկիրը կլոր է, ուստի, գնալ առաջ՝ իրականում նշանակում է վերադառնալ հետ…
Այդ իսկ պատճառով, ոչ ոքի չեն զարմացնում փողոցում հայտնված լեգիոներները, 30 արծաթը, որը ստանալու համար «արժանի» աշակերտները ստորագրում են ցուցակում, և ինքը՝ նորելուկ մարգարեն, որին խաչի են հանում ժամանակակից վիրաբուժարանում…
Ավաղ, յուրաքանչյուր սերունդ արժանի է իր ուսուցիչներին։
Եվ մեզանից յուրաքանչյուրն ի՛ր 7 օրն ունի՝ մինչև ջրհեղեղը…

«ԺԱՄԿԵՏԸ՝ 7 օր» ֆիլմը լայն արձագանք է գտել աշխարհի շատ կինոփառատոներում.

1991 – Պրեմիերա Երևանի «Կինոյի տանը»։
1992 – Ցուցադրում Ռուսաստանի Կենտրոնական Հեռուստատեսության «Էլիտար կինո» բաժնում։
1992 – Ցուցադրում Մոսկվայի «Կինոմատոգրաֆիստների կենտրոնական տանը»։
1992 – Ռուսաստան, Սոչի, Հայրենական ֆիլմերի փառատոն «Կինոտավր-92»։
1992 – Մոսկվա, Միջազգային կինոփառատոն «Դեբյուտ»։ Ֆիլմ-դեբյուտների դիպլոմանտ։

1992 – ԱՄՆ, «The 6th American Film Institute International Film Festival» 92. A Tribute to Armenian cinema։
1992 – ԱՄՆ, Վաշինգտոն, «American Film Institute at The Kennedy Center»։
1992 – Գերմանիա, «8-Ost-West Film Fest Wiesbaden»։
1993 – ԱՄՆ, «16th Annual Portland International Film Festival»։
1993 – Երևան, Կինոդեբյուտների փառատոն-մրցույթ։ Ստանիսլավսկու և Վախթանգովի անվ. Հայկական Ֆոնդի համակրանքի մրցանակ։
1995 – Պրեմիերա Հայկական Հեռուստատեսությամբ։

ՄԱՄՈՒԼԸ՝ «ԺԱՄԿԵՏԸ՝ 7 օր» ֆիլմի մասին

«Հյուրընկալ Կամերային թատրոնը ինչ-որ չափով լեգենդ դարձավ իր երկրպագուների համար:»

Վարուժան Նազարեթյան «Երբ թատրոնն է ֆիլմ նկարահանում», «Էկրան»,  1991թ.

 «Ժամկետը՝ 7 օր» ֆիլմն իր կառուցվածքով, սյուժեով և արտահայտչաեղանակներով բարդ էր, հետևաբար, ոչ սովորական մոտեցում էր պահանջում։ Սա այն եզակի աշխատանքներից է, որ ոչ թե պետք է առավելությունների մասին խոսել, այլ՝ այն գաղափարի հզորության մասին, որի ստվերում է մնացել ամեն ինչ։
…Կինոնկարը մի անառարկելի առավելություն ունի. այն կիրթ է, զուրկ նեղազգային հակումներից…»։

Վ. Նազարեթյան, “Էկրան”, 1992